Ta historia miała skończyć się inaczej. „Wiatr” Igora Brejdyganta w Empik Go

Tworzenie przestrzeni dźwiękowej tak niejednorodnej, jaką jest przestrzeń górska, wymaga wiele pracy. Nie tylko koncepcyjnej, ale także technicznej. Przede wszystkim musieliśmy sobie odpowiedzieć na pytanie, jaki nastrój chcemy uzyskać w każdej ze scen. Samo tylko brzmienie wiatru, jego natężenie, ton mogą diametralnie zmienić wyraz sceny. Stąd starannie dobraliśmy różnego rodzaju brzmienia wiatrów, a następnie pracowaliśmy z tymi dźwiękami korzystając z narzędzi postprodukcyjnych. Praca taka wymaga sporej automatyzacji impulsów pogłosowych, aby móc uzyskać przestrzenność oraz by prawidłowo zlokalizować bohaterów w różnych pomieszczeniach lub przestrzeniach zewnętrznych. Nie jest to najłatwiejsza praca, ale daje dużo satysfakcji.

Krzysztof Czeczot

„Wiatr” miał zakończyć się inaczej. Po drodze, już w trakcie  pisania książki, wymyśliłem nowy finał. Musiałam się cofnąć i lekko pozmieniać całość, żeby jakoś to zaimplementować. Zdarzyło mi się tak pierwszy raz w całej mojej pisarskiej karierze, że postanowiłem, że finał będzie inny. Zabawiłem się w demiurga, bo tak właściwie, to ja decyduję, co będzie. To mi dało pewną satysfakcję.

Igor Brejdygant

Bardzo zaskoczyło mnie zakończenie powieści i wydaje mi się, że to jest duży atut tego tytułu. To powieść kryminalna i wszystko, co powinno się w tym gatunku literackim zawrzeć - zostało zawarte. Jest tajemnica, fabuła trzyma w napięciu, mamy niejednoznacznych, intrygujących bohaterów i przede wszystkim jest zagadka kryminalna. Lecz zakończenie jest jakby z innego gatunku i wynosi ten tytuł w strefę oniryczną.

Karolina Gruszka